ψυχαγώγιον

(I)

και ψυχαγωγεῑον, τὸ, Α [ψυχαγωγός]

τόπος όπου γινόταν επίκληση από τους μάντεις στα πνεύματα τών νεκρών, για να τούς ρωτήσουν σχετικά με όσα έχουν συμβεί ή με όσα επρόκειτο να συμβούν στο μέλλον, ψυχομαντείο, νεκρομαντείο.

————————

(II)

και ψυχαγωγεῑον, τὸ, Α

1. οπή μέσω τής οποίας εισέρχεται ψυχρός αέρας στα μεταλλεία

2. (κατά τα Ανέκδοτα Βεκκήρου) δεξαμενή νερού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψῦχος + -αγώγιον / -εῖον (< -αγωγός < ἄγω)].